Eyjafjallajökull of Thule? Maken we een globale vuur-inwijding mee?

© Hannah van Buuren, Stichting Poort april 2010

Het tekent de oppervlakkige geest van onze tijd dat het fenomeen ‘Vulkaan spuwt assen uit die vliegtuigen aan de grond dwingen te blijven’ alleen maar beschrijft in termen van hotel- en veldbedden, gederfde inkomsten, ontslagen van piloten en ander luchtvaartpersoneel. Terwijl ieder spiritueeltje met de klompjes aanvoelt dat er hier sprake is van een geweldig esoterisch signaal in VUUR!

Laat me je aandacht eerst mogen prikkelen met een oud woord: THULE.
Een Griek, Pytheos, beschreef een land, noordelijk van Brittannia, omgeven door mist en wolken van koude, met vulkanen en heetwaterbronnen, met sneeuw en ijs, veel sneeuw en ijs, èn duisternis. Tegenwoordig nemen we aan dat Pytheos IJsland bedoelde.
Later krijg je Vikingen in Noorwegen die hun gestorven stamleiders op boten legden, die aanstaken en naar het westen lieten drijven, waar het eiland van stormen en duisternis, van mist, vuur en voorvaders en vooral: de Goden! zou liggen,- men neemt nu weer aan: IJsland.

Maar anderen zien in Thule bv Atlantis, en weer anderen een soort noordelijke graalregio.
Helaas eigenden Hitler en de zijnen, zwarte occultisten als zij waren, zich de idee Thule toe. Zo ontstond het duistere  Thule-genootschap, nog steeds in trek bij fascistische rechtse organisaties. Daar hoeven wij ons niets van aan te trekken; integendeel: het zou wel eens kunnen wezen dat de Thule-idee aan een zelfzuiverend proces bezig is in IJsland……

Dat dit zelfzuiverend proces deel uitmaakt van een grotere beweging: een zelfzuiverend proces in het collectieve van aarde en mensheid tezamen. Een groot zelfzuiverend proces dat nodig is om een opening te forceren naar nieuw bewustzijn, nieuw Zijn.

Vulkanen zijn fascinerende fenomenen. Jules Verne, in zijn ‘Naar het middelpunt der aarde’, een boek dat ik in mijn jeugd meer dan tien keer herlezen heb, en ik las nóóit iets voor de 2e keer! veronderstelde dat hun vuur vanuit het middelste punt van onze aarde kwam. Zijn roman-hoofdpersoon ging er via een vulkaantunnel heen en kwam eruit terug via een uitbarsting van de Etna, compleet met hoge hoed en wandelstok, als heer dus.

Tegenwoordig weet men dat de binnenste kern uit zeer vast ijzer, onder hoge druk gekristalliseerd, bestaat (vandaar het aardmagnetisme), diameter ruim 100 km, omgeven door zeer heet vloeibaar ijzer, diameter ruim 2000 km, omgeven door een kleine 3000 km dikke binnenmantel van ijzer, silicium, magnesium en zuurstof, en die weer omgeven door een vrij dunne buitenmantel, gelegen op 600 km onder de oppervlakte waar wij op lopen.

Vulkanen en aardbevingen ontstaan in die buitenmantel, op plaatsen waar oceanen en continenten over elkaar schoven of schuiven. Dieper kunnen ze niet ontstaan, doordat de oceaanbodem door de druk op diepere diepten te zacht wordt om een breuk te vormen. En een breuk, een spleet, een geforceerde uitgang is nodig voor zowel vulkaan als voor aardbeving. (Deze gegevens komen uit een boeiend artikel dat afgelopen zaterdag in NRC stond: ‘De galm van de aardkern’, door Michiel van Nieuwstadt). De asthenosfeer op de afbeelding is een vrij zachte laag, de lithosfeer is harder, bestaat uit gesteenten, bergen, enz.

Wat triggert de diepten?
En dan heb ik het dus over de ondiepste diepten van 600 km onder ons wandeloppervlak. Wat triggert hun bewegingen? De trigger waar ze aan gewend zijn zijn het aardmagnetisme en de verschuivingen van de continenten die eigenlijk héél grote eilanden zijn op de oceanen, schuivend over de oceaanbodems. Maar dat zijn normale bewegingen, die horen bij de continuïteit van bewegingen op aarde.

De onverwachte triggers komen echter van ver uit de kosmos…!  De toevloed van kosmische krachten is de laatste decennia en zeker de laatste jaren vanaf 2008 en midden 2009 opmerkelijk toegenomen. Dan heb ik het niet over krachten binnen, maar over krachten ver buiten ons zonnestelsel. In dit geval over een oerkracht die de hele spiraalarm van de Melkweg waar wij in wonen beheerst.

Nu moet je bij kosmische kracht niet denken als iets zielloos, integendeel! Een kosmische kracht is in zo hoge mate bezield dat onze eigen zielen abrupt zouden verbranden als we er zonder meer mee in aanraking kwamen. Hun ziel is pure liefde van hoge frequentie, liefde die in beweging zet, liefde die veroorzaakt, dus schept.
De kosmische krachtstraal die voor uitbarstingen op onze planeet zorgt (en voor nog heel wat meer in ons zonnestelsel en daarbuiten), komt uit de buurt van Betelgeuze. Je moet dan ook weer niet denken aan een zichtbare stroom, maar aan de veroorzaker achter een zichtbare stroom. Deze (en andere) kosmische energie duwt in aanschijn. De duwkracht zie je niet. Wat ze in aanschijn duwt wel.

Betelgeuze een pulserende ster, veranderlijke rode superreus, in het sterrenbeeld Orion. De ster is maar liefst 750x zo groot als onze zon. Er kunnen wel 160 miljoen van onze zon(nen) in..! Ze staat op 520 lichtjaren afstand van ons zonnestelsel. Haar puls omvat 5,2 tot 5,5 jaar, met een puls-periode van enige honderden dagen.

Betelgeuze is aan het eind van haar leven, en kan op ‘ieder moment’ supernova worden. ‘Ieder moment’ is trouwens wel op astronomische schaal, het kan ook nog wel 50 000 jaar duren. Wanneer het gebeurt zal Betelgeuze, gezien vanaf de aarde, waarschijnlijk helderheid -10 bereiken, en daarmee 250 maal zo helder zijn als Venus en 2500 maal zo helder als Sirius, dat is niet veel zwakker dan de volle maan.

Betelgeuze is een ster van de eerste generatie. Dat betekent dat zij Moeder is van miljarden andere sterren in de lange tijd. De eerste generatie spuwde in golven heel veel sterren uit, en zeker de sterren uit ‘onze’ spiraal-arm van de melkweg hebben haar als Moeder. Haar elektromagnetisch veld is enorm en reikt veel verder dan onze aarde.
De Maya’s kenden deze Moederster al, en betrokken haar gegevens op hun -nog altijd ongeëvenaarde- tijdrekening.  Zij baseerden zich primair op het getal 52 (4×13), vanwege de duur van de puls, en vanwege het aantal lichtjaren tot de aarde (hun astronomische intuïtie was behoorlijk omvattend).

En ons jaar is natuurlijk niet voor niets verdeeld in 52 weken plus een piepklein stukje. Betelgeuze is met het blote oog te zien, vooral in heldere winterluchten. Net een enorm kloppend Hart in onze melkweg. Ze heeft, als je gewoon met je ogen kijkt, ook een soort rood-achtige gloed, ook net als een hart. Als je een lijn tussen Sirius en de Pleiaden trekt, ligt Betelgeuze halverwege die rechte lijn.

Zij draagt nu de energie die afbraak aan opbouw vooraf laat gaan. Zijzelf is stervende. Dit is kosmisch gezien een groots gegeven. Het kent niet de tragiek van een gewoon mensen-sterven, integendeel. Het is de ‘fierheid van voltooiing’.
Deze woorden zijn magere schrale woorden die slechts nauwelijks kunnen omschrijven de extase van de vrucht, opgebouwd vanaf het eerste stadium van oerzaad, via vele stadia van vermengen met omliggende factoren, huwelijken daarmee, overstijgingen daarvan, herkenningen op hoogste niveau, uiteindelijk vuurwerk in en van de vrucht, die openbarst naar een toegang naar heel andere dimensies, heel nieuwe heelallen. Dit is wat Betelgeuze nu actief meemaakt.

Deze energie stuurt zij nu naar ons, onder andere naar ons. Het gebeuren in IJsland is in het heel klein het gebeuren wat zij nu actief ervaart, en deelt. Maar hierover verderop. Ik noem het echter, opdat je gaat aanvoelen hoeveel verwevenheid er in de kosmos vibreert, en hoeveel verwevenheid er op onze aarde plaats vindt, zodat je zo’n gebeurtenis zoals die van de vulkaan op IJsland nooit meer geïsoleerd bekijkt! (kijk voor een verhelderend artikel over planeten en hun relatieve afmetingen tot de Aarde, HIER op dit WantToKnow-artikel)

Hoe loopt dit bij vulkanen?
In elke vulkaan, slapend of niet, op land of op de bodem van de zee, ligt magma: magma is vloeibare gesteente dat zich onder het aardoppervlak bevindt. De meeste magma’s in de Aarde zijn complexe silica-oplossingen met (normaal gesproken) temperaturen tussen de 650 ̊C en 1200 ̊C. Wanneer magma stolt ontstaat stollingsgesteente. Wanneer magma tot aan het oppervlak omhoog komt wordt het gesmolten gesteente geen magma maar lava genoemd.

Magma vibreert heel snel, vandaar die hoge temperaturen. Magma staat ook onder heel hoge druk. Dat zijn de al aanwezige bewegingen van magma, de ‘kansen’ zou je kunnen zeggen. Deze aardegebonden bewegingen, ‘kansen’, hebben een trigger van buitenaf nodig om nog sterker in beweging te komen, en om de druk ‘van de ketel’ te halen. Dáár is nou zo’n kosmische aanstuwende energie voor nodig.
Niet elke aanstormende kosmische energie kan daarvoor dienen; de aanstormende energie moet als het ware ‘familie’ zijn van de ‘wachtende’ energie; ze moeten verwant zijn, hetzelfde en toch niet hetzelfde, om te kunnen ‘paren’.

Net zo min als de paring van een roos met een tuinder zo maar iets aan nieuwe beweging kunnen laten gebeuren  (daar moet iets tussen wat èn des rozes is èn des tuinders), is dit met kosmische energieën. De energie van rood vuur van Betelgeuze, haar energie van orgastisch sterven, haar forceren van een totaal nieuwe opening kàn paren met de in magma verscholen kansen op aarde, hoewel die vele toonladders lager liggen op de frequentieschaal.
Je zou kunnen zeggen dat Betelgeuze c vijf gestreept is en het magma gewoon c. Het lijkt erop, als c, als do zo u wilt, maar het ligt een heel stel octaven lager. Maar doordat het allebei c is kan de hogere frequentie-c invloed uitoefenen op de lagere-frequentie-c. Dit is wat er nu gebeurt. Dit is de Kosmische Wet van de Analogie.

Waarom nu?
Elke + 26.000 jaar begint er een nieuwe cyclus; ik hoef u dit nauwelijks nog te vertellen. Er komt dan een nieuw wortelras. Helaas is, ook weer door Hitler en de onzalige zijnen, het woord ‘wortelras’ besmet geraakt, doordat hij en de zijnen het toepasten op een grondhouding waarin Ariërs zuiver, blond en dominant werden beschouwd en andere rassen, waaronder het Joodse, zo min en minderwaardig dat de dood door genocide gerechtvaardigd en zelfs aanbevelenswaardig bleek.

Wij weten allemaal wat daar uit voortkwam, een verdriet dat ons collectief bewuste en onbewuste nog steeds beheerst.  Maar net als bij ‘Thule’ moeten we ons eigenlijk niet laten dwingen om in de kwalijke toepassingen van een woord mee te gaan. De term heeft in wezen niets met racisme te maken. Ik heb hier geen enkel racistisch oordeel op het oog. Ik laat mij gewoon de term niet ontnemen, omwille van een slecht stel mensen dat er misbruik van maakt(e). Dus vooruit, hier is het woord: wortelras.

Welke wortelrassen kennen we?

1e: polarianen
2e: hyperboreeërs
3e: lemurianen
4e: atlantiërs
5e: ‘ariërs’
6e: nog onbekend, in ieder geval meer dan 3-dimensionaal
7e: idem

Elk wortelras stond aan het einde van z’n bestaan op hoog niveau, zowel spiritueel als technologisch. Wij weten dit m.b.t. de Atlantiërs.  Wij die nu leven zitten aan het einde van het vijfde wortelras. Veel van ons herwinnen nu de echte spiritualiteit. Daarmee bedoel ik: in tegenstelling tot de versteende spiritualiteit van kerken, wereldgodsdiensten (ook oosterse) die goden en goddelijkheid buiten zich plaatsten, in enorme graadmeters van schuld, boete, aanbidding, bewustzijnsvernauwing, kleinhouderij, macht en machteloosheid, in tegenstelling tot al dat ontwaakt nu in menig mens, op menige plak op deze aarde, het oerbesef zelf deel uit te maken van een zich ontwikkelende god.

Atlantiërs wisten dit. Hun besef lag op de 5e dimensie. Toen zij ondergingen, kwamen de Ariërs, wier besef maar 3 dimensies omvatte. Zo konden de fouten van de Atlantiërs niet herhaald worden.

Maar nu, aan het einde van het 5e wortelras, opent in menigeen van ons weer besef van de 5e dimensie. Daar hoort bij: besef van verwevenheid, ervaren van samenhang en analogie, quantum-fysica, het gaan relativeren van het uitsluitend-materiële.
De esoterische wetenschappen beschouwen het 1e, 3e, 5e, en 7e wortelras als waterachtig. De lichamen van de wezens die erin leven bestaan grotendeels uit water. De zeeën beslaan op de aardbol een groter stuk dan de vaste-landen. Vuur vernietigde het 1e en 3e wortelras, water het 2e en 4e. Vuur zal ook het 5e aan z’n einde brengen (Een ‘einde’, gezien vanuit de vorm natuurlijk, niet vanuit de eeuwige ziel). De slingerbeweging tussen wezens-tegengestelden, vuur-water, is een geologisch gegeven.

Ah, nu komen we in de buurt van ‘ons IJslands vuur’!

Heeft u wel eens gehoord van de term ‘kosmisch vuur’? Men onderscheidt verschillende frequenties, en dus van geaardheid, in vuur. Het ‘grofste’ dat we kennen is vuur in onze haard, ons gasfornuis, ons kampvuur. Héél wat trillingsgetallen hoger ligt elektrisch vuur. Nòg hoger etherisch vuur. Uit etherisch vuur stammen onze ideeën, onze bouwende gedachten. Véél hoger nog ligt het kosmisch vuur waarin elk partikel en elke golf vuur IS. Onnodig te zeggen dat dit kosmische vuur overal is, in deze hele kosmos overal. En kosmisch vuur draagt geestelijk vuur in zich om: informatie, nooit gebonden aan plaats noch aan tijd).

Het vuur van Betelgeuze en haar medesterren stamt, net als elk ander vuur, uit dit kosmische vuur. Omdat haar vuur stellair vuur is, sterrenvuur, in de cyclus van extatisch sterven, kleurt haar vuur op onze planeet elke mogelijkheid voor ‘vurigheid’, om het zo maar eens uit te drukken. Niet alleen dat zij hiermee vulkanen triggert om te exploderen, andersom heeft ook plaats: we zijn het ons totaal niet bewust, maar de Eyjafjallajökull en andere vulkanen die haar de laatste maanden in activiteit zijn voorgegaan, werken ook op elektrisch vuur, etherisch vuur, en dus op onze gedachten en op de bouwkracht (etherisch vuur) van onszelf, individueel en gezamenlijk.

Het jaagt spanningen op. Het raakt onze Geest aan die van nature vuur IS (geestelijk vuur). Die twee zaken het jachtiger worden van onze gedachten, en de aanvuring van onze geest, brengen veranderingen in onszelf teweeg. Vooral veranderingen die te maken hebben met ‘anders tegen dingen aankijken’., bewustzijnsverschuivingen dus, bewustzijnsversnellingen en bewustzijns veranderingen in die zin dat oude overtolligheden als vanzelf verdwijnen en nieuwe visies eigenlijk best gemakkelijk worden omarmd.

In het klein kènnen we dit soort samenhangen al wel. We weten bv dat Volle Maan en de periode daar een week vóór ons gevoeliger maakt voor kosmische instroom en besef. We kennen de invloed van zonnevlammen, op onze gemoedsgesteldheid, maar ook op onze elektrische apparatuur.

Echter: de invloed van uitbarstende vulkanen, zeker zo dicht bij ons in de buurt dat een hele economische sector plat ligt, heeft een specialiteit die vrij onbekend is: het is gesmolten materie. Elke materie die overgaat van vast naar vloeibaar laat een gas los. Een heel speciaal gas dat analoog is aan geestelijk vuur, geestelijk gas. En met analoog bedoel ik weer: op een lagere toonladder dezelfde noot.

Ons lichaam laat een dergelijk gas los, als we in extase zijn, vooral erotische extase natuurlijk, maar ook bij mystieke extase. Van Theresia van Avila was niet alleen bekend dat ze zweefde tijdens haar extases, maar ook dat het dan naar bloemen rook in haar kloostercel. Ik kan er geen ander woord voor geven, daarom noem ik het spiritueel gas, inherent aan spiritueel vuur. Smelten is dus een fascinerend proces, iets wat de oude alchemisten goed wisten. Wijzelf smelten dan ook een beetje. Je kent toch de uitdrukking: ‘die oogjes van haar kunnen een steen doen smelten’? En dan grijpen we naar ons hart..

Natuurlijk grijpen we dan naar ons hart! Niet alleen omdat daar dè vloeistof van ons bestaan ritmisch in voortgestuwd wordt, maar vooral ook omdat dit gas, dit vuur, liefde is, en ons aldus verheffen kan naar een hogere graad van leven en bewustzijn. Het transformeert naar een hoger octaaf, als je het toelaat.
- Hetzelfde, maar dan letterlijk gedempt, gebeurt bij aardbevingen, waarvan we er de laatste tijd ook al menigeen hebben voorbij voelen trillen.-

Het is dus een uitwisseling: de kosmos stuurt, als een tijd daar is, haar krachten naar  ons en onze kosmische omgeving,- deze krachten zijn stuwende invloeden,- ze raken overeenkomsten op lagere toonladders aan: de krachten van vuur trillen andere overeenkomstige tonen aan dan die van water of aarde,- hier triggert de stellaire invloed het spirituele vuur aan in de schepselen op aarde, maar ook het etherisch vuur, het vuur van het denkvermogen, het etherisch vuur, het vuur van het gas dat bij elke vorm van smelten vrij komt, het hart!

Het hart antwoordt op omhoog getild niveau, het denkvermogen ontwerpt op omhooggetild niveau, het elektrische vuur bevrijdt zich van te nauwe banden en veroorzaakt kortsluitingen die destructief of juist progressief kunnen uitwerken, het etherisch vuur stuwt een iets andere, evolutionair gewenste vormgeving aan, ons DNA reageert daar als eerste op, maar niet alleen òns DNA……

Het is één grote wieling van energieën, omlaag en omhoog langs de kosmische toonladders. En snel! Vuur is onvergelijkbaar sneller dan water.
Bij deze vulkaanuitbarsting reageren zeeën, aarde en lucht. Dat is zichtbaar. Veel intenser is wat onzichtbaar gebeurt, het hierboven beschrevene.

Hoort de uitbarsting van de Eyjafjallajökull tot de voorzegde rampen?
Ongetwijfeld. Allen zou ik het niet ‘ramp’ noemen maar inwijdingspoort. Natuurlijk, er komen mensen bij om (en dan eigenlijk bij een vulkaanuitbarsting nog het minste) en er kunnen mensen niet reizen. Maar daar bij te blijven stilstaan doet geen recht aan de totaal-omvang van zo’n gebeuren. Zoals ik hierboven beschreef is het één samenhangend, wielend, vurig geheel dat ons op meerdere niveaus, vanaf het fysieke tot en met het hoog-spirituele, kansen biedt.

Dat is precies wat een massale, mondiale, collectieve inwijdingspoort is.

Nóg een kenmerk van een collectieve inwijdingspoort is altijd het grote aantal mensenzielen dat daarbij de overgang maakt van aards leven naar ‘hemels’  leven. Zulke mensen die wij ‘omgekomen slachtoffers noemen’, vormen in wezen een BEWEGING, de beweging van de open poort. Hun beweging als poortvormers maakt het gemakkelijk voor heel wat zielen om een transitie of zelfs een transformatie te maken. Als zodanig zijn heel wat rampen in deze jaren feitelijk inwijdingspoorten voor velen.

Catastrofes.
Ja, het zìjn catastrofes, maar met een dubbel gezicht! Als je er ook met wijd-open ogen (twee stuks oog alstublieft!), naar kunt kijken, dan zie je enerzijds de catastrofes en degenen die ons meelijden en meeleven verdienen, maar anderzijds de wijd-open poort, de bewustzijnsverruiming, de beweging van het vurige hart.
Kosmische invloeden zoals deze vurige rode zijn niet gericht op verwoesting; dat is hun doel helemaal niet. Ze zijn gericht op doorgang, evolutie, vernieuwing, bemoediging, verrukking en extase! Geloof mij: de zielen van omkomende slachtoffers zijn en ervaren die bewegingen van doorgang, evolutie, vernieuwing, bemoediging, verrukking en extase! Zij maken poorten en houden die open voor degenen die durven en willen zien. In deze tijd van overgang zijn spanningen, ladingen en uitbarstingen in elke sfeer en atmosfeer onvermijdelijk.

Nu gaan we weer naar Thule, dat geheimzinnige Thule.
Thule werd door Pytheos, en door de Vikingen die de vlammende schepen met de gestorven stamoudsten achter de westelijke horizon zagen verdwijnen nou niet direct bedoeld als een te veroveren kolonie. Als iets waar je lekker kon gaan wonen. Als een soort schateiland. Absoluut niet!
Thule werd beschreven als een land van nevel en donkerte, van vuur en ijs, als een plaats waar je heen ging, en waar je , als je de kans kreeg om terug te keren, fantastische verhalen over kon vertellen. Je was dan iemand die een soort Odyssee had gemaakt, en je kwam er totaal anders van terug als hoe je erheen ging. Het is dus een reisdoel, maar geen vakantieplekje. Het is een reis waarin je jezelf moet bewijzen op je hoogst mogelijke niveau. Het is een reisdoel dat jou voert naar de betekenis achter jouw leven, en zelfs achter elk mensenleven van je volk. Iets dat niet helemaal ‘van deze wereld’ is, iets van de Other World, zo’n mooi Engels woord.

Je krijgt dan iets als het Graalverhaal, of als het verhaal van Isis en Osiris, of van de Zauberflöte. Dat zijn niet zo maar ‘verhalen’, dat zijn inwijdingstochten. Iemand maakt een innerlijke tocht, vaak geholpen door uiterlijke rituelen, als een innerlijke passage, een innerlijke doortocht waar je ‘als nieuw’, ‘herboren’, uitkomt. Zo iemand is dan als het ware een mens van hogere rang, een ingewijde.
Er bestaat ook een uitdrukking: ‘ultima Thule’. Hiermee werd bedoeld: iemands hoogste drijfveer, iemands diepste verlangen.

Voor een spiritueel aangelegd mens als ik is het geen toeval dat Eyjafjallajökull een TEKEN is. Niet voor niets moeten er zoveel mensen hun geplande reis voor onderbreken, afzeggen of omleiden. Hier is sprake van een doorbreking van de gewende orde, voor heel veel mensen. Voor een spiritueel ervarend mens is het ook geen toeval dat Eyjafjallajökull op het oude, vergeten Thule ligt. Het is een TEKEN dat de kosmos zelf ons aanreikt: in trapsgewijze afdaling van kosmisch stervensvuur van Betelgeuze en haar omgeving via de andere vuren tot en met het smelten van magma op deze plek, in deze tijd van snelle overgang en dus van vele poorten.

In deze tijd vormt het zichtbare, voor degenen die echt willen zien, een toegang tot het onzichtbare. Daarbij is het onzichtbare eigenlijk primair: het duwt het zichtbare in aanschijn. Je kunt het vuur van de vulkaan Eyjafjallajökull dus zo zien:
IJsland,
-zichtbaar vuur, zichtbare gloed, waarvan asdeeltjes (as heeft een hoge geestelijke betekenis, omdat het het verwoestende èn het vruchtbare in eenheid in zichzelf omdraagt) hun verwoestende èn vruchtbare werking tot in zeer wijde omtrek verspreiden, en mensen ‘stil leggen’ in hun gewone gewenste bewegingen,-

-de gassen die bij het smeltende gesmolten magma vrijkomen horen tot de extatische soort, nog verder dan de asdeeltjes verspreiden zij zich over onze Oude Wereld, Europa, en beïnvloeden zij ons gehalte aan bewustzijn,-

-ontregeling dus, altijd de beste factor om eens verder te kijken dan de neus lang is…….-

-plaats vindend aan het begin van het einde van het 5e wortelras, dat, als je de grote geologische ritmes in de gaten houdt, qua vorm ten onder zal gaan aan vuur,-

-het vurige gesteente dat sluimerde onder de aardkorst is een kans voor een hogere trilling als de tijd daar is; die tijd is nu daar, en het kosmische stervensvuur van onze Moederster trilt alle octaven die onder het hare liggen aan op de toon van vuur: kosmisch vuur, spiritueel vuur, etherisch vuur, elektrisch vuur, zichtbaar vuur……-

-anders gezegd: Eyjafjallajökull is het uiteinde, het zichtbare uiteinde, van een lange keten van vuren die allemaal één doel hebben, ieder op eigen niveau: sterven en daardoor de poort naar nieuw begin open zetten. Zo werkt de kosmos als het om een nieuwe liefde gaat, een nieuw begin op hoger niveau: dan gebeurt er iets van collectieve draagwijdte op één of meer elementaire van deze planeet, in dit geval op alle vier: vuur, aarde, water en lucht……………….

Deze vulkaanuitbarsting met al die lagen van betekenis en zingeving erachter, met al die ontreddering van normaal leven er rondomheen, heeft niet voor niets plaats op IJsland. Voor het gewone blote oog een behoorlijk lastige vulkaanuitbarsting. Voor het oog dat ziet en verwerkt met het besef van de ziel die verbanden legt, een veel-lagig Teken, een POORT van beweging, een Belofte voor vernieuwing, een sein dat het nu echt aan de gang is, een (hernieuwd) Thule.

Je kunt dat oog van je ziel actiever maken door aan je epifyse te denken (midden in je hersenen) en van daaruit een lijn te trekken naar je ajna. Sluit dan je ogen, en denk aan Eyjafjallajökull. Zij stuwt, nota bene dwars door een dikke ijslaag, haar vuur, as en gas omhoog. Als je je ogen sluit en je epifyse-ajnalijn openzet, hoor je een soort bulderend geluid: de wolkende wielende vrijkomende energieën.  Besef dan dat je nu in 2010 leeft. Daardoor trek je de waaier van verbanden open, die jij hebt gekozen om in te leven.
Laat de implicaties van dit vernieuwde Thule toe; ze lijken bedreigend, maar laat je niet van de wijs, jouw wijsheid, brengen: zij openen verloren dimensies die ons nu weer mogen toekomen!

Wat ik ten diepste met dit artikel beoog is dat wij oog krijgen en gevoel voor de achterliggende betekenissen van wat wij als zichtbare gebeurens zien. En niet alleen voor de altijd aanwezige achterliggende betekenissen, maar ook voor de grotere samenhangen en verwevenheden. Het zal hard nodig zijn de komende tijd.

Hannah van Buuren, 18 April 2010
 

Post scriptum:
eigenlijk had ik geen tijd om dit allemaal te schrijven, want ik ben aan het verhuizen. Maar het ‘Moest’. Ik meld er echter wel bij dat POORT’s gewone ritme aan productie van maandduidingen en Tijd-Schrift in de komende weken stil komt te liggen, omdat de verhuizing alles van me vergt. Het bovenstaande is echter van een weidsheid en belang dat ik maar nauwelijks woorden heb kunnen geven; ik hoop dat u er dus ‘heel lang mee toe kunt’.

Dit artikel mag worden overgenomen op de volgende voorwaarden: alleen in zijn geheel, en met bronvermelding natuurlijk.

© Hannah van Buuren, Stichting Poort april 2010

 

terug naar Spirituele startpagina Vlaanderen